‘Iedereen kan hier zichzelf zijn!’
Kinderdagverblijf de ‘Kwieke Kievit’ in Meddo vierde afgelopen september haar 15-jarig jubileum. Drijvende kracht achter de opvang is Mirian Prinsen (51), die zich iedere dag met veel passie inzet voor ‘haar’ kinderen en leidsters. Ze heeft daarbij een duidelijke visie: ieder kind mag bij de ‘Kwieke’ kind zijn en zich ontwikkelen in z’n eigen tempo.
Tekst: Wendy Venhorst Foto’s: ‘Kwieke Kievit’ & Wendy Venhorst
Hoe zou u de ‘Kwieke Kievit’ omschrijven?
“We zijn een kleinschalig kinderdagverblijf voor kinderen vanaf 10 weken tot en met 12 jaar, op een melkveebedrijf met 112 melkkoeien. De bijbehorende woonboerderij is compleet verbouwd en biedt ruimte aan een baby-, dreumes- en peutergroep, en kinderen van de buitenschoolse opvang (BSO). Buiten hebben we twee omheinde tuinen, waar de kinderen zich onder andere kunnen uitleven op het grasveld, in de zandbak of op de natuurlijke speeltoestellen. Ook hebben we twee moestuinen, waar we samen met de kinderen groenteplantjes kweken.”
Altijd de wens gehad om een kinderopvang te beginnen?
“Nee, eigenlijk niet. Ik ben, samen met mijn twee zussen en broertje, opgegroeid op een boerderij in Rekken. Na de opleiding dierhouderij aan de Middelbare Landbouwschool in Groenlo, ging ik bij een varkensboer aan de slag. Toen ik later mijn man Herwin leerde kennen en we in 2003 het melkveebedrijf van zijn ouders overnamen, bleef ik bij het fokzeugenbedrijf werken. Maar na de geboorte van onze tweede wilde ik iets anders. Het plan was om een studie in de zorg te gaan doen. Totdat ik in vakblad ‘Nieuwe Oogst’ een artikel las over kinderopvang op de boerderij. Ik dacht toen meteen: dit is het helemaal!”
Hoe ging het toen verder?
“Ik bezocht verschillende kinderdagverblijven en meldde me aan bij de Verenigde Agrarische Kinderopvang (VAK). Daar volgde ik een studie om een kinderopvang te mogen starten. Ik kreeg er pedagogische trainingen, leerde hoe je een bedrijfsplan moet maken en hoe je een team kunt opleiden en aansturen. In 2008 was de ‘Kwieke Kievit’ een feit.”
Waar komt de naam vandaan?
“Ik wilde een originele naam, iets dat blijft hangen. Geïnspireerd door Suske & Wiske gingen we op zoek naar een korte, krachtige naam. Vervolgens kwam ik met kwieke, omdat kinderen vaak kwiek zijn. Ook zochten we iets wat met het Kinderdagverblijf de ‘Kwieke Kievit’ in Meddo vierde afgelopen september haar 15-jarig jubileum. Drijvende kracht achter de opvang is Mirian Prinsen (51), die zich iedere dag met veel passie inzet voor ‘haar’ kinderen en leidsters. Ze heeft daarbij een duidelijke visie: ieder kind mag bij de ‘Kwieke’ kind zijn en zich ontwikkelen in z’n eigen tempo. Tekst: Wendy Venhorst Foto’s:
‘Kwieke Kievit’ & Wendy Venhorst ‘Iedereen kan hier zichzelf zijn!’ Interview buitenleven te maken heeft. En toen kwamen we op kievit. Kinderen kunnen ‘Kwieke Kievit’ niet altijd uitspreken, maar ook leidsters struikelen nog wel eens over de naam. Daar kan ik erg om lachen. Ik vind het nog altijd een hele mooie naam.”
Hoe heeft de opvang zich ontwikkeld?
“We zijn in de loop van de jaren behoorlijk gegroeid. De eerste dag begon ik met 3 kinderen, maar na een jaar hadden we al plek voor 44 kinderen: 24 plaatsen voor kinderen van 0 tot 4 jaar en 20 voor BSO-kinderen. Later hebben we de baby- en peutergroep uitgebreid en een paar jaar geleden hebben we een aparte dreumesgroep gemaakt. Inmiddels is er iedere dag plek voor 66 kinderen: 36 kinderen van 0 tot 4 jaar en 30 BSOkinderen. In totaal komen er hier nu 169 kinderen.”
Wat is uw visie op kinderopvang?
“Een kind leert door te spelen, dat vind ik heel belangrijk. Wij gaan daarom elke dag naar buiten. Spelen en op ontdekking in de grote buitenruimte en op de boerderij. Of struinen door ons eigen Kwieke-bos, waar de kinderen kunnen klimmen of hutten bouwen. Hierdoor stimuleren we de fantasie en creativiteit. Daarnaast moeten kinderen vooral kind kunnen zijn en zichzelf kunnen vermaken. Daarom knutselen wij hier ook niet veel; daar zijn vooral de leidsters druk mee. Hier houden de leidsters zich bezig met de kinderen.”
Hoe belangrijk is de boerderij in het geheel?
“Het is een hele mooie combi; een boerderij leeft altijd. Als er een trekker wordt gestart of de koeien naar buiten gaan, staan de kinderen te kijken. Maar ook als er een kalfje wordt geboren, staan ze er met de neus bovenop. Bovendien geeft de boerderij ons veel extra mogelijkheden. Overalletjes en laarsjes aan en dan lekker met gedroogd gras spelen, maïskolven zoeken op het land of vliegeren in de wei. Er valt genoeg te beleven!”
Ooit gedacht dat het zo’n succes zou worden?
“Nee, echt niet. Vooraf werd gezegd dat ouders ervoor zouden omrijden. Dat blijkt ook echt zo te zijn. Het is keihard werken, maar ik ben heel blij dat ik zoiets moois heb neergezet. Maar ik kan het niet alleen. Ik ben dan ook blij dat ik een fantastisch team om me heen heb. We zijn allemaal anders, maar kunnen echt ‘onmundig’ veel lol hebben met elkaar!”
Wat is de kracht van de ‘Kwieke Kievit’?
“Dat ieder kind de rust en ruimte krijgt om zich in z’n eigen tempo te ontwikkelen. Daarnaast zijn de lijntjes kort en nemen we echt de tijd voor de kinderen. Die persoonlijke benadering spreekt aan. Bovendien hebben we een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Het gaat natuurlijk wel om de ‘rijkdom’ van de ouders; zij brengen hun meest kostbare bezit hier. Daar ben ik me echt wel van bewust. Daarbij doen de leidsters dingen die ze leuk vinden en waar ze goed in zijn, waardoor ze plezier en rust uitstralen. En dat dragen ze ook weer over op de kinderen. Zowel de kinderen als de leidsters kunnen hier zichzelf zijn.”
Heeft u naast het werk nog tijd voor andere dingen?
“Ik maak iedere avond een grote wandeling met de hond. Dat vind ik fijn; even een moment voor mezelf. Daarnaast geniet ik van mijn gezin en houd ik wel van een feestje. Verder heb ik niet echt hobby’s. Werken is gewoon mijn hobby. Ook ga ik niet graag op vakantie. Pas de dag voordat we naar huis gaan, kom ik weer tot leven. Laat mij maar lekker hier op de boerderij tussen de kinderen. Daar ben ik het allergelukkigst!”
